FRJÓ JÖRÐ / FERTILE EARTH
2016
INSTALLATION
Monitors, video and sound, slide photographs taken by my grandfather, ladder, gunnysacks, threads, acrylic sheet, bucket, water, hose, lamp, flashlight, speakers.
„Það er fagur hreimur í orðunum: „Frjó jörð“. Þau bregða upp mynd af starfi náttúruaflanna og frumeindanna, þegar allt fellur í í ljúf löð. Þessi „hreimur“ jarðar hefur yljað mönnum öldum saman. Hugmyndaflug fyrritíðarskálda og heimspekinga höfum vér nú fyrir satt. Náttúran er fögur, og það mætti með sanni segja að hún væri einskonar hljómkviða, þótt hún virðist kyrrlát til að sjá og engum stakkaskiptum taka. Kjarni hennar er samur og jafn, en samt er hún nokkurskonar vél sem starfar án afláts. Hún vinnur markvist að því að tvinna saman efnið. Hver hlutur er öðrum háður, allt er tengt í hreyfingu heildarinnar. Skógur, gresjur, jarðvegur, vatn, dýralíf - ef einhvers þessa missti við myndi jörðin deyja - kulna út eins og tunglið. Ýmis svæði á jörðinni sem áður voru gróinn og frjósöm, hafa farið í eyði af mannavöldum. Önnur héruð eru að leggjast í auðn. Ef vér látum fleiri lönd fara í eyði, þá hefnir náttúran þess á sinn hátt - miskunnarlaust eins og hún hefur áður gert.
Í þann mund, er síðari heimstyrjöldinni var að ljúka, kom mér í hug að rita þessa bók. Um það leiti virtist mér mannkynið heyja tvo mikla hildarleiki samtímis - ekki aðeins þann, sem getið var í fyrirsögnum blaðanna og í hverju útvarpi og greyptur var í hug og hjarta sérhvers manns og lýsti sér í þjáningu fólks, um heim allan. Hina styrjöldina, hið hljóða stríð sem að lokum er langtum hættulegra hefur mannkynið háð í blindni og óafvitandi um langt skeið. Þetta alheimstríð stendur enn og er að leiða meiri ógæfu yfir mannkynið heldur en nokkurvopnaviðskipti hafa valdið fram til þessa. Í þessu stríði eru líkindi yfir algjörum ósigri. Ósigri sem er enn ægilegri en nokkur sá sem hlotist gæti af misbeitingu atomsorkunar. Þessi hildarleikur er stríð mannsins gegn náttúrunni.“
- Fairfield Osborn